Verhuisbericht!

verhuizing Schrapfabriek

 

 

 

En toen kwam er een olifant met een lange snuit…

En die blies mij mijn werkplek ‘OpDeOlifant’ uit.

 

 

Maar we blijven niet snotteren. Integendeel! Vanaf 1 augustus heb ik een nieuwe plek in ‘the west wing’ van de Lindenberg. Te midden van maar liefst vier fijne vormgevers: Linda van den Akker, Inge Winters, Bas Krijn en José Coenen.
Dat kan dus alleen maar mooi worden!

Mijn nieuwe (bezoek)adres wordt:

 

nieuwe werkplek Ridderstraat 17

Ridderstraat 17
6511 TM Nijmegen

Verse koffie? Bel dan even wanneer je langskomt.

 

Geen gouden @penstaart, wel mooie veren voor Duh!

Duh! oorkonde Gouden @ApenstaartHelaas, de Gouden @penstaart hebben we niet gewonnen. Die was voor de app Peter en de Wolf. Gefeliciteerd, Follow a Muse!

Maar we zijn apetrots op de mooie woorden van de jury:

“Boeken krijgen met deze informatieve multi-touch e-books voor de iPad een extra dimensie. Ze zijn gemaakt met iBooks Author en geschikt voor kinderen van 7 – 12 jaar, volgens de makers zelf. Het zijn zeer goed geschreven boekjes, waarin optimaal gebruik gemaakt is van de digitale, interactieve mogelijkheden die je met iBooks Author kunt toepassen (beeld, geluid, interactie, beweging). Alles komt natuurlijk helemaal goed tot zijn recht op de iPad. Deze kleine uitgeverij heeft een groots product gemaakt: “zij snappen hoe je een interactief boek moet maken”, oordeelde een jurylid. Het zijn 11 titels, en je koopt ze in de iTunes-store. Lang niet iedereen weet dat je daar zulke pareltjes kunt vinden; bij deze!”

Lees hier het hele juryrapport.

Duh! boekjes genomineerd voor Gouden @penstaart

goudenapenstaart

Duh! boekjes zijn genomineerd voor de Gouden Apenstaart, in de categorie ‘beste online content gemaakt voor kinderen’. Een hele eer, want dit zijn dé prijzen voor de beste digitale toepassingen voor kinderen. We hebben natuurlijk nog niets gewonnen maar we zijn nu al apetrots!

Meer informatie: http://goudenapenstaart.nl/

Iets met Romeinen…

Samen met Marc ter Horst van Rake Taal was ik op bezoek bij de NTR. Iets met Romeinen, meer kunnen we er niet over zeggen. Nee, echt niet. Anders gooit dokter Corry ons nog voor de leeuwen.

Gelukkig hebben we de foto nog:

Welkom bij de Romeinen

Waarom ik stiekem baalde van die hele ebola-ramp

Het lijkt wel alsof we erop gewacht hebben. Afgelopen vrijdag kwam Duh! Bacterie uit. Precies op tijd om aan te haken bij de nationale Ebola-actieweek:
Koop Duh! Bacterie en Duh-boekjes doneert het volledige bedrag aan giro 555!

Een uitgekookte publiciteitsstunt? Nee hoor. Het boekje was vorige week gewoon af. Eindelijk. Een half jaar geleden begon ik met een eerste opzet. Ebola was nog nauwelijks in het nieuws. Toch zat het ebola-virus ook al in de oerversie van Duh! Bacterie. Om het verschil uit te leggen tussen bacteriën en virussen. En als je het over virussen hebt, dan is ebola wat je noemt een pakkend voorbeeld. Ik schreef:

‘Ebola is een vreselijk virus, maar ook een beetje dom.’

Erg tevreden was ik over dat zinnetje. Het had de huh?– en de duh!-factor. Verrassend en een beetje brutaal. Natuurlijk legde ik ook uit waarom ebola “een beetje dom” is: het maakt zijn gastheer veel te snel dood, waardoor het virus weinig tijd heeft om zich verder te verspreiden. Want dat dachten we toen nog.

Toen deze zomer de ebola-epidemie helemaal uit de klauwen liep, baalde ik als een stekker. Ik geef het eerlijk toe. Daar ging mijn darling. Een virus dat een internationale noodtoestand veroorzaakt, kun je niet “een beetje dom” noemen. Dat zou meer dan dom zijn. Kill your darlings. Ik haalde het stukje over ebola er helemaal uit.

Gelukkig waren mijn collega’s van Rake Taal en Patsboem! het daar niet mee eens.
Zo’n actueel onderwerp, dat moet juist in een Duh!-boekje. Niet omdat je daarmee zo lekker in het nieuws komt. Maar omdat kinderen er graag meer over willen weten. En er nauwelijks goede informatie over te vinden is. Zeker niet in taal die kinderen op de basisschool begrijpen.

Dus raadpleegde ik een heuse infectieziektenepidemioloog. En herschreef mijn ebola-verhaal. Iets minder brutaal, maar wel volledig betrouwbaar. En dat is natuurlijk het belangrijkste. Een huh?-factor is bonus. Fijn als het lukt, maar die gaan we niet forceren. En de taal blijft gewoon Duh!: duidelijk en vlot.

Benieuwd naar mijn uiteindelijke versie? Schaf dan nu Duh! Bacterie aan.
De volledige opbrengst gaat deze week naar de Samenwerkende Hulporganisaties. Als je het niet voor de strijd tegen ebola doet, doe het dan voor mij. Want dat ik eerst aan mijn geinige formulering dacht, en pas daarna aan de echte slachtoffers – dat zit me nog steeds dwars. Dat schuldgevoel laat ik graag een beetje afkopen, met een aflaat aan giro 555.

 

Koop nu Duh! Bacterie en help een vreselijk virus bestrijden!

Duh BacterieBacteriën smerig en eng? Dat dacht ik ook altijd. En daarom wilde ik er graag een boekje over schrijven. Want vieze onderwerpen, daar word ik stiekem heel blij van. Maar toen ik me in deze eencellige wezentjes verdiepte, ontdekte ik al snel dat de meeste bacteriën volstrekt onschuldig zijn. Natuurlijk, er zijn zeker ook bacteriën waar je dood van kunt gaan. Wil je weten welke? Dan moet je Duh! Bacterie lezen.

Het eerste e-book met aanklikbare bacteriën!

Duh! is een nieuwe serie multitouch e-books speciaal gemaakt voor de iPad, dus met beeld, geluid, interactie en altijd actueel. De boekjes zijn ideaal voor kinderen op de basisschool: vol informatie, maar toch helder, grappig en overzichtelijk. Maar ook grote mensen steken nog heel wat op van Duh! Bacterie. Wist je bijvoorbeeld dat er op je iPad veel meer bacteriën zitten dan op de wc-bril? Dat er veel bacteriën bij de waterzuivering werken? En dat je beter je hand niet voor je mond kunt doen als je niest?

Koop Duh! Bacterie en steun de strijd tegen ebola

Als je deze week Duh! Bacterie koopt, dan steun je bovendien de strijd tegen ebola. Voor elk exemplaar dat we deze week verkopen geven het het volledige bedrag (€3,49) aan giro 555. Je denkt nu: ebola? Duh! Dat is toch helemaal geen bacterie?! Dat klopt. Virussen lijken net zo weinig op bacteriën, als jij op een bacterie lijkt. Als je wilt weten hoe dat zit, moet je snel Duh! Bacterie kopen. Daarin leg ik het helemaal uit.

Schrapfabriek: meer tekst met vorm en beeld

Mijn bedrijf heet De Schrapfabriek. Dat klinkt mooi. En groot. Zo groot zelfs, dat sommige mensen denken dat ik heel veel schrijfslaven in dienst heb. Dat is niet zo. Gelukkig ben ik alleen mijn eigen baas.

Is dat nou niet eenzaam, altijd in je eentje achter een laptop?

Dat valt reuze mee. Om te beginnen deel ik een kantoor/atelier met journalist Anton de Wit en restaurator Madieke Fleuren. Anton schrijft veel over spirituele zaken, terwijl Madieke – aardser kan het bijna niet – antieke globes restaureert. Misschien een onverwachte combinatie, maar het werkt prima.

Naast fijne kantoorgenoten heb ik ook een uitgebreid netwerk van collega-tekstschrijvers, journalisten, (beeld)redacteuren, bladenmakers, vertalers, seo-specialisten, fotografen, webdesigners, illustratoren en vormgevers.

Want een tekstschrijver werkt zelden alleen.

Ik werk graag samen met professionals uit het netwerk teeveebee. Schrijfslaven zul je er niet aantreffen. Wel heel veel professionals op het gebied van tekst, vorm en beeld. Mensen die graag kennis en ervaring met elkaar delen, en vaak met elkaar samenwerken. Tefke van Dijk is in 2011 met dit netwerk gestart op LinkedIn, als besloten netwerkgroep. Sinds kort treden we ook naar buiten als groot professioneel netwerk voor potentiële opdrachtgevers.

Dus heb je een klus die meer vraagt dan schrijfwerk alleen? Ook daarvoor kun je bij De Schrapfabriek terecht.

 

Van AlsZeMeZoeken tot Buurtverhaal

spelen in het Truus Mastpark Bijna twee jaar geleden begon ik enthousiast aan een project: AlsZeMeZoeken, interviews met kinderen over hun favoriete plek. Het idee was leuk, al zeg ik het zelf. Net als de naam. En ook over de rest was goed nagedacht; daar had Tefke van Dijk – professioneel projectgek – me immers prima mee geholpen. Toch is AlsZeMeZoeken nooit echt lekker van de grond gekomen. Mijn bescheiden ambitie om elke maand een nieuw verhaal te plaatsen moest ik al snel naar beneden bijstellen. “Elke maand” werd “met grote onregelmaat”.

Aan mijn motivatie lag het niet. Ik vond het erg leuk om kinderen te interviewen en daar dan een mooi stukje over te schrijven. Want dat zijn dingen die ik graag doe: me laten inspireren door de verhalen van kinderen, en zelf verhalen schrijven. Wat ik lastiger vond, was kinderen vinden die wilden vertellen over hun favoriete plek. Ik vroeg rond bij vrienden en bekenden met kinderen in de basisschoolleeftijd. Die reageerden meestal zo: “Favoriete plek? Ik zou het niet weten. Ja, achter de iPad, maar dat bedoel je zeker niet?”

Misschien hebben de meeste kinderen niet echt een favoriete plek. Of misschien heb ik het niet lang genoeg geprobeerd. Want Als Je Mij Zoekt, zit ik toch liever achter mijn laptop dan dat ik de deuren langs ga om interview-kandidaten te zoeken… Daarom besloot ik om het eens andersom te proberen. Ik zoek een speelplek op en interview de kinderen die daar al spelen. Het hoeft niet eens hun favoriete plek te zijn; ze mogen ook vertellen waarom er het juist suuuuuupersaaaaai is. Enige beperking: het moet een speelplek in Nijmegen-Oost zijn. Ik maak er namelijk een “Buurtverhaal” van voor de website en de Wijkkrant van Nijmegen-Oost.
Het eerste verhaal –  over de speelplek bij het Truus Mastpark – kun je hier lezen.

Proza voor kinderen

scriptplusTwee jaar geleden volgde ik de cursus Schrijven voor kinderen bij Annemarie Bon. Ik begon eraan omdat ‘zoiets me altijd al leuk leek’. Deze officiële lezing klopte, maar was nogal een understatement. Als kind schreef ik namelijk nog dat ik later kinderboekenschrijfster wilde worden*. Maar zo ambitieus durfde ik mij inmiddels niet meer uit te laten. Lees meer

De kracht van fictie

Of: hoe je kinderen via een verhaal warm maakt voor techniek.

Technisch lezen kende ik natuurlijk wel. Maar dat er ook zoiets bestaat als ‘techniek lezen’, dat was nieuw voor me. De Stichting Kinderen Lezen Techniek promoot het al 15 jaar. Op 9 oktober 2013 vierde de stichting haar derde lustrum met een seminar ‘De kracht van fictie’ op de Universiteit Twente. Lees meer